Çeviren: Toğrul Salamzade
Günah, Tanrı’nın yasasına karşı gelmektir. Günah, isyan, kötülük ve doğru olmayan bir eylemdir. Günah, Tanrı’nın iradesinden uzaklaşmak demektir. Günah, Tanrı’nın isteklerine ve iradesine karşı geldiği için kötülük yapmaktır. Günah, Tanrı’nın doğru dediği şeye karşı yapılan isyan ve O’nun buyurduğu şeye karşı yapılan itaatsizliktir. Günah, Tanrı ile olan ilişkiyi bildiğimiz zaman anlayabiliriz (1.Petrus 1:16); Tanrı kutsaldır, günah ise kutsal değildir. Hepimiz Tanrı’nın ahlaki mükemmelliğine ve standardına itaat etmek zorundayız, fakat itaat etmedik ve günah işledik. Tanrı kendi ahlaki karakterini Yasada gösterdi; o standardı ihlal etmek günah eylemidir.
Tanrı “Yalan söyleme” diyorsa ve siz yalan söylüyorsanız, O’nun yasasına karşı gelmiş ve günah işlemiş oluyorsunuz. Günah işlediğinizde, Tanrı’yı öfkelendirmiş oluyorsunuz çünkü bozduğunuz yasa O’nun yasasıdır. Bununla birlikte, Tanrı’nın yalan söyleme, hile yapma vs. demesinin sebebi, bu yasaların O’nun mükemmel doğasını yansıtmasıdır. Yani, Yasa Tanrı’nın karakterinin yansımasıdır. Yalan söylemek doğru değildir, çünkü Tanrı yalan söyleyemez. Hırsızlık günahtır, çünkü Tanrı hırsızlık yapmaz. Ahlak yasası keyfi bir şey değildir. Yasa, Tanrı’nın kutsallığında temellenmiştir.
“Kötülük yapmak sadece insanlığa, topluma, diğerlerine veya birine karşı değil, Tanrı’ya karşı gelmektir. Tanrı kavramı, günah fikrine çok yönlü bir anlam verir. Diğer tanrılar, kaprisli ve karaktersiz bir tutum sergileyerek, dizginlenemez bir davranışa sahiptiler; onların, Israil’in kutsal, doğru ve iyi Tanrı’sının sahip olduğu gibi bir günah kavramına sahip olmadıkları açıktır. Dini terim olan kötülük yapmak kavramı, Yeni Ahit’te de aynı anlamı korumaktadır.”[1]
Kısacası yasa, ahlaki paklığın standardıdır. Eski Ahit’te Tanrı’nın Yasası mevcuttur. Yasa mükemmel bir yasadır çünkü o Tanrı’nın standardıdır. Yasayı çiğnediğimizde, günah işleriz. Günah işlediğimizde, Tanrı’yı öfkelendiririz. Tanrı’yı öfkelendirmenin sonucu, yargıyı doğurur. Yasalar, cezası olduğu zaman bir anlam kazanır. Cezasız hiçbir yasa yoktur. Bu nedenle, Tanrı’nın yasasını çiğnemek, Tanrı’dan ayrılma cezasını getirir. “Ama suçlarınız sizi Tanrınız’dan ayırdı. Günahlarınızdan ötürü O’nun yüzünü göremez, Sesinizi işittiremez oldunuz.” (Yeşaya 59:2). “Çünkü günahın ücreti ölüm” (Romalılar 6:23). Yani günah işlemek Tanrı’nın yasasını ihlal etmektir ve bunun sonucu olarak yargı gelir. Yargı ise günahkarın üzerine gelen mahvoluştur. Tanrı günahkarı yargılamazsa, Kendi kutsallığını umursamıyor ve adaletsiz bir şekilde günahkarları cezasız bırakıyor demektir.
Elbette, İsa bizim yerimize bizim günahlarımız uğruna ölmeye geldi (1.Petrus 2:24). İsa günahımızı kendi bedenine aldı ve çarmıhta günahlarımızın bedelini ödedi. Yargıyı kendi üzerine aldı. İsa’nın çarmıhta yaptıklarına güvenen herkesin günahları kaldırılmış olur; yani Tanrı’nın gelecek olan yargısından kurtulmuş olur.
“Günah nedir?” sorusuna verilecek en iyi cevap, “Tanrı’nın yasasına karşı gelmek” cevabıdır. Herkes günah işledi. Bu nedenle, herkes – İsa’nın çarmıhta yaptıklarına güvenen ve günahları kalkmış olanlar hariç – Tanrı’nın adil yargısı altındadır.
Siz neredesiniz? Tanrı’nın yargısı altında mısınız, yoksa Mesih’te kurtuluşa kavuştunuz mu?
[1] Elwell, Walter A., and Philip Wesley Comfort. Tyndale Bible Dictionary. Tyndale Reference Library. Wheaton, IL: Tyndale House Publishers, 2001.
